گویند شخصی غازی داشت که هر روزه تخمی می‏گذاشت و او آن را می‏فروخت و کم کم سرمایه می‏اندوخت. روزی با خود تصور نمود که این فایده تدریجی الوصول را بهتر آن که انی الحصول نماید؛ یعنی غاز را مقتول و ما فی‏الغاز را موصول کند! غاز را کشت و شکمش را شکافت و تمام اندرونش را کاوید چیزی نیافت؛ البته پشیمان شد و البته پشیمانی سودی نداشت.
نتیجه‏
تعجیل در بعضی امور جایز نیست و همچنین تاخیر نیز در تمام مهمات روا نباشد، لیکن عقل حکم عادل است، اگر شهوت و غضب او را از اعتدال خارج نکند. از این سبب ما باید در امورات خود با شخص دانایی مشورت نماییم که عقل او بی غرضانه امورات ما را می‏تواند ملاحظه کند.